[justify][size=3][font=sans-serif]Psychoterapia definiowana jest jako metoda leczenia, której zadaniem jest zaplanowane oraz świadome oddziaływanie werbalne i niewerbalne pa psychikę pacjenta. Jej celem jest łagodzący wpływ na zaburzenia psychiczne, emocjonalne i zachowania jednostek, którego efektem jest wstępna poprawa bądź nawet przywrócenie poprawy w zdrowiu fizycznym i psychicznym oraz sposobach funkcjonowania psychospołecznego[sup]1[/sup]. [/font][/size][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif][u][b]Do ogólnych celów psychoterapii zalicza się:[/b][/u][/font][/size][/justify] [ul] [li][size=3][font=sans-serif]uświadomienie sobie przez pacjenta poznawczych, emocjonalnych i środowiskowych przyczyn doznawanych cierpień,[/font][/size][/li] [li][size=3][font=sans-serif]modyfikacja lub zmiana zachowania na bardziej sprzyjające zaspokajaniu ważnych potrzeb pacjenta,[/font][/size][/li] [li][size=3][font=sans-serif]osłabienie lub całkowite usunięcie objawów,[/font][/size][/li] [li][size=3][font=sans-serif]zapoczątkowanie procesu rozwoju pacjenta w kierunkach, które są zgodne z jego możliwościami osobowościowymi i własnym oczekiwaniom,[/font][/size][/li] [li][size=3][font=sans-serif]poprawienie lub przywrócenie aktywności w rolach zawodowych i społecznych[/font][/size][sup][font=sans-serif]2[/font][/sup][size=3][font=sans-serif].[/font][/size][/li] [/ul] [justify][size=3][font=sans-serif]Psychoterapia jest jedną z najważniejszych procedur stosowanych u pacjentów, którzy mają rozpoznane zaburzenia nerwicowe, a także wśród dzieci, młodzieży i dorosłych u których występują zaburzenia zachowania. Metoda ta stosowana jest również jako środek pomocniczy przy prowadzeniu terapii wśród osób z chorobami psychosomatycznymi oraz somatycznymi. [/font][/size][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif][u][b]Według amerykańskiego psychologa P. Zimbardo do przeciwskazań podjęcia psychoterapii zalicza się:[/b][/u][/font][/size][/justify] [ul] [li][size=3][font=sans-serif]występowanie ostrych objawów psychotycznych,[/font][/size][/li] [li][size=3][font=sans-serif]pogłębienie objawów depresji, których efektem może być zwiększenie zagrożenia popełnienia samobójstwa pod wpływem psychoterapii,[/font][/size][/li] [li][size=3][font=sans-serif]brak motywacji do udziału w psychoterapii[/font][/size][sup][font=sans-serif]3[/font][/sup][size=3][font=sans-serif].[/font][/size][/li] [/ul] [justify][size=3][font=sans-serif][b][u]Wyróżnia się następujące rodzaje psychoterapii:[/u][/b][/font][/size][/justify] [justify][/justify] [ul] 1. Psychoterapia pośrednia[/ul] [ul] 2. Psychoterapia bezpośrednia:[/ul] [ul] a) psychoterapia podtrzymująca[/ul] [ul] b) psychoterapia aktywna [/ul] [justify][size=3][font=sans-serif][b]Psychoterapia pośrednia [/b]jest oddziaływaniem na środowisko pacjenta poprzez minimalizowanie wpływu negatywnych bodźców oraz konsekwencji występujących podczas szkodliwych stresów. Odnosi się również to ingerencji w środowisko pozaterapeutyczne pacjentów, w szczególności gdy problemy są ściśle z nim powiązane. [/font][/size][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif][b]Psychoterapię bezpośrednią[/b], która oddziałuje wprost na pacjentów dzieli się na psychoterapię podtrzymującą oraz psychoterapię aktywną, dzielącą się na psychoterapię objawową oraz przyczynową. [/font][/size][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif][b]Psychoterapia podtrzymująca[/b] ma na celu rzeczowe wsparcie oraz przeprowadzanie rozmów z pacjentami. Ten rodzaj psychoterapii ma najczęściej charakter werbalny, służący do wzmacniania wiary w siebie pacjentów, pocieszaniu ich, odganianiu myśli depresyjnych. To również tworzenie atmosfery wzajemnego zaufania, zrozumienia problemów, uaktywnienia psychiki pacjenta, podtrzymywanie i przywracanie dobrego humoru jak również dostarczanie informacji, które pozwolą na łatwiejsze zrozumienie i rozwiązani skomplikowanych problemów. [/font][/size][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif] [/font][/size][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif][b]Psychoterapia aktywna[/b] to głęboka ingerencja w osobowość pacjenta, której głównym zadaniem jest dokonanie w niej istotnych i ważnych zmian. Ten typ psychoterapii mogą stosować tylko psychoterapeuci posiadający specjalistyczne przygotowanie. [/font][/size][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif]Psychoterapia aktywna dzieli się na [b]objawową[/b], która skupia się na niwelowaniu objawów zaburzeń ale nie na ich podłożu oraz na [b]przyczynową,[/b] która polega na pracy wglądowej w przyczyny zaburzeń oraz znaczenie okoliczności występowania zaburzeń. Jest to jedna z najważniejszych i często niezastąpionych metod w psychoterapii zaburzeń osobowości[sup]4[/sup]. [/font][/size][/justify] [justify][/justify] [justify][size=3][font=sans-serif]Ciekawostką jest, że wielu psychologów prowadzących psychoterapię są zdania, że istotniejsze są informacje o losach pacjentów po kilku latach od zakończenia psychoterapii, niż te, które są pozyskiwane w momencie zakończenia terapii. [/font][/size][/justify] [size=3][font=sans-serif] [/font][/size] [size=3][font=sans-serif]Aleksandra Surma-Wiśniewska[/font][/size] [size=3][font=sans-serif]Trener pracy[/font][/size] [hr] [size=2][font=sans-serif][i]1. Zob. Sikorski W., Werbalne i niewerbalne oddziaływania w psychoterapii, Wydawnictwo Difin SA, Warszawa 2009, s. 9[/i][/font][/size] [size=2][font=sans-serif][i]2. Ibidem, s. 10[/i][/font][/size] [size=2][font=sans-serif][i]3. Zob. Ibidem, s. 10[/i][/font][/size] [size=2][font=sans-serif][i]4. Zob. Ibidem, s. 11-13[/i][/font][/size]